Onze stichting ondersteunt al meer dan tien jaar kinderen en jongeren die met complexe sociale of financiële uitdagingen kampen. Onlangs kwamen we samen met onze maatschappelijk werkers om onze successen te vieren en onze uitdagingen te bespreken. Tijdens dit gezellige samenzijn hebben we teruggekeken op het afgelopen jaar en zijn we tot de conclusie gekomen, dat onze grootste uitdaging bestaat in kinderen en jongeren te leren wat ze waard zijn en hun zelfwaardering te verbeteren.
Veel van de jonge mensen met wie wij werken, worstelen met een laag zelfbeeld en het vinden van hun plek in een groep waartoe ze zo graag willen behoren.
Als maatschappelijk werkers deelden we tips over hoe je een kind kunt ondersteunen bij het behouden van zijn eigenwaarde. Eén van mijn collega's deelde een prachtig verhaal dat haar vader haar ooit had verteld en dat haar inzicht gaf in het bepalen van haar eigenwaarde. Het is een eenvoudig maar praktisch verhaal, dat kinderen en jongeren kan inspireren om hun waarde te erkennen, in zelfvertrouwen te groeien en hun waarden hoog te houden.
Hoewel ik geprobeerd heb de naam van de maker van het verhaal te achterhalen, kon ik het niet vinden. Als iemand het weet, neem dan contact met mij op, dan zal ik de naam van de maker toevoegen.
Een boer had een dochter waar hij heel trots op was. Ze was altijd opgewekt en hielp hem met de huishoudelijke taken nadat haar moeder stierf. De boer had beloofd een auto voor haar te kopen als ze 18 werd en had daarvoor flink gespaard. De grote dag was aangebroken en de auto stond in de garage.
Vroeg in de ochtend maakte de boer een heerlijk ontbijt voor zijn dochter en vertelde haar over de verrassing, die op haar wachtte in de garage. Opgewonden rende ze naar de garage, benieuwd naar haar geschenk. Toen ze echter de deur opende, was ze teleurgesteld bij de aanblik van de oude auto. Ze vroeg zich af hoe haar vader zo’n oude auto kon kopen. Wat zouden haar vrienden zeggen?
Ze wilde haar vader niet teleurstellen, maar vond de auto lelijk. Nadat ze zich zorgen had gemaakt, liep ze terug naar de keuken, waar haar vader nog steeds aan de keukentafel zat en bezig was met zijn ontbijt. Ze kuste hem en bedankte hem voor de auto. Haar vader voelde haar teleurstelling en vroeg haar wat ze ervan vond. Ze antwoordde: “Geweldige vader, grappige auto”, en probeerde het weg te lachen. Ze ging snel van tafel om thee te zetten en haar teleurstelling te verbergen.
Een maand ging voorbij en de dochter had niet één keer met de auto gereden. Op een avond vroeg haar vader haar: ‘Ïk heb je nog niet met de auto zien rijden. Is er iets mis?" De dochter was verdrietig dat ze haar vader pijn moest doen en begon te huilen en antwoordde: 'Ik wil niet ondankbaar zijn, maar ik wil mijn vrienden niet bezoeken met zo'n oude auto. Ze zullen me uitlachen.”
Toen de vader van de dochter haar hachelijke situatie hoorde, begreep hij haar situatie en adviseerde hij de auto te verkopen. De dochter voelde zich opgelucht en informeerde naar de volgende stappen.
Hij adviseerde haar om de auto naar een oude ijzerhandelaar te brengen om de waarde ervan te bepalen. Ze volgde zijn advies op en kwam later die dag terug met het nieuws, dat de ijzerhandelaar het voertuig op 100 euro had getaxeerd. Haar vader adviseerde haar vervolgens om de auto de volgende dag naar een autodealer te brengen om te kijken wat zij te bieden hadden. Ze volgde het advies van haar vader op en de autohandelaar bood 1.000 euro voor de auto, wat tien keer meer was dan de taxatie van de ijzerhandelaar. Blij ging ze naar haar vader.
Haar vader stelde voor om, voordat ze de auto ging verkopen, een oldtimerbeurs zou bezoeken om te zien wat andere dealers voor de auto zouden bieden. Ze ging naar de beurs en de dealers waren het erover eens dat de auto minstens 10.000 euro waard was. Ze was heel blij met deze waardering en keerde terug naar huis om het haar vader te vertellen.
Haar vader glimlachte, zette een pot thee en twee kopjes op tafel en legde het uit. ‘Goed gedaan, meisje. Dit is dezelfde manier waarop het leven gaat. Niet iedereen zal je als persoon waarderen, en niet iedereen zal het met je eens zijn. Slechts enkele mensen zijn capabel genoeg om te zien welke waarde je hebt. Dat maakt niet uit. Met die mensen hoef je geen zaken te doen. Blijf gewoon zoeken naar mensen die jou waardevol vinden, die begrijpen wie je bent en die jouw authenticiteit kunnen waarderen. Mensen die je laten zijn wie je bent en weten dat je de perfecte imperfectie bent.
Nadat mijn collega klaar was met het verhaal was er een kort moment van stilte, terwijl iedereen nadacht over een moment waarop ze zich ondergewaardeerd voelden. Misschien waren ze gepest, hadden ze de behoefte gevoeld om zich te conformeren, of hadden ze te veel alcohol gedronken om te voorkomen dat ze als zwak werden gezien.
Het ontdekken van een gemeenschap waarin we worden geaccepteerd zoals we zijn, is een krachtige oplossing. Zelfs ouders kunnen zich hierin vinden en uiting geven aan hun worsteling om een plek te vinden waar ze zich thuis voelen en gewaardeerd worden. Ze hebben zich vaak aan anderen aangepast in plaats van een groep te zoeken die bij hen past.
Vergeet niet dat wij zelf onze waarde bepalen. De sleutel tot het ontsluiten van onze ware waarde is het zoeken naar een omgeving die ons accepteert, van ons houdt, ons potentieel herkent en ons in staat stelt te groeien.
Comments